„Kolonie część III” Natalia LL i Justyna Gruszczyk, Galeria Rondo Sztuki, Katowice

Sztuka postkonsumpcyjna, 1975 fotografie 6x 50x60cm Cykl zajęć „Sztuka postkonsumpcyjna” Natalii LL z 1975 roku został zinterpretowany przez Justynę Gruszczyk, która wprowadziła w przestrzeń galerii skomponowany specjalnie na tę okazję zapach „Ostatni dzień lata”. „Sztuka postkonsumpcyjna”… Czytaj więcej

Natalia w Natalii, Zofia Gebhard, 2011

„Sztuka realizuje się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest dla człowieka jedyna i nigdy niepowtarzalna. Dlatego zapisuję wydarzenia zwykłe i trywialne, jak jedzenie, sen, kopulację, odpoczynek, wypowiadanie” – napisała Natalia LL. Natalia, podmiot… Czytaj więcej

Natalia ist sex, Agata Jakubowska, 2009

Działalność współtworzonej przez Natalię LL (wraz z Andrzejem Lachowiczem, Zbigniewem Dłubakiem i Antonim Dzieduszyckim) Galerii PERMAFO zainaugurował w 1971 roku pokaz instalacji zatytułowanej Fotografia intymna. Artystka wykorzystała w niej wykonane w poprzednich latach zdjęcia fizycznego zbliżenia… Czytaj więcej

Duch w Maszynie, Łukasz Ronduda, 2006

Twórczość Natalii LL z lat 70-tych możemy określić jako zawieszoną pomiędzy „surrealizującym” opartym na pojęciu Wyobraźni polskim konceptualizmem lat 60-tych (artystka często podkreśla związki ze sztuką Jerzego Rosołowicza) i racjonalnym, unaukowionym konceptualizmem lat 70-tych (za którego… Czytaj więcej

Gra Fotogenią, Jan Kurowicki, 2004

Oto w miarę jak tradycyjne sacrum religijne ustępowało ze świata i pogrążał się on w szarzyźnie codzienności, wyłaniało się ludzkie, jed­nostkowe ciało, które pełne było swoistych świętości zastępujących religijne. Dotrwały one do chwili obecnej i dominują… Czytaj więcej

Wojciech Krukowski, 1998

Obecność Natalii LL w polu sztuki wyróżnia aktywna postawa badawcza, której cechą wydaje się nie tyle osiąganie i utrwalanie celów ile wskazywanie kierunków. Orientacja taka wymaga ciągłej re-kreacji krytycznej postawy artystki, której uwrażliwienie na impulsy rzeczywistości… Czytaj więcej

Krąg symboli Natalii LL, Anna Ciosk, 1996

Sens terminu symbol, pochodzącego od greckiego symbolon, znaczył pierwotnie tyle, co odłamany kawałek jakiegoś przedmiotu (najczęściej kości do gry), którego brzegi można było dopasować do pozostałej części. Rozłamywano ów przedmiot na znak przymierza, by zestawiając poszczególne… Czytaj więcej

Natalia LL, Piotr Krakowski, 1993

Natalia Lach-Lachowicz jest znaną artystką wrocławską, przedstawicielką sztuki konceptualnej, współzałożycielką galerii PERMAFO. Wystawiając prawie we wszystkich ważniejszych muzeach i galeriach na świecie, mając status artystki o międzynarodowym rozgłosie, jest mało znana w Krakowie: ze swoim mężem… Czytaj więcej

O Natalii LL, Bożena Kowalska, 1993

Natalia Lach-Lachowicz — artystka i intelektualistka rozważająca problemy sztuki fotograficznej i malarskiej, działająca na pograniczu dwóch tych dyscyplin plastycznych i uprawiająca je obie, tworzy obiekty, instalacje, a także prowadzi, niekiedy wielogodzinne akcje-performances, jak „Śnienia”, seanse „Piramida”… Czytaj więcej

Widoki Mimetyczne, Gerald Piffl, 1991

Natalia LL używa własnego ciała (w prywatnym i intymnym sensie) jako materiału, przy pomocy którego realizuje swoje artystyczne koncepcje. Od początku jej twórczości autoportret zajmuje centralne miejsce w podejmowanych przez nią działaniach artystycznych, w których artystka… Czytaj więcej

Znaki Obecności, Andrzej Saj, 1990

Zdecydowana większość prac wykonanych w ostatnich latach przez Natalię LL utrzymana jest w konwencji autoportretu, dość jednak szczególnego rodzaju. W realizacjach fotograficznych, malarskich, rzeźbiarskich oraz w instalacjach przestrzennych artystka posługuje się wprawdzie wizerunkiem swojej twarzy lub… Czytaj więcej

Sztuka Postkonsumpcyjna, Andrzej Sapija, 1976

Zdania kategoryczne z obszaru sztuki postkonsumpcyjnej są wyrazem świadomości artystycznej, której potwierdzeniem jest sztuka. Zawierają one tezy będące zarazem postulatami, z których najistotniejsza to teza o postępującej komplikacji naturalnej i wizualnej — wzmagającej się „sztuczności” sztuki,… Czytaj więcej

Fulmen – Fotografia Piorunująca, 2012

Zalety fotografii jako dokumentu zdarzeń wykorzystane zostały w nauce i kryminalistyce. Dokumentacja zdarzeń tworzy sferę wizualnej rzeczywistości, która bez fotograficznego zapisu nie miałaby racji bytu. Zamierzam zająć sie fotografią, która nie rejestruje zdarzeń z przeszłości ale… Czytaj więcej

Apokalipsa Aspilakopa, 1998

To najbardziej tajemnicza księga świata. Od swego powstania była przedmiotem badań, egzegez, heurez i olśnień. Jest to bowiem Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg. Dzięki tej księdze uczestniczymy więc w niebywałym zjawisku, którego ogarnąć nie… Czytaj więcej

Aifargotof, 1997

Gdyby fotografia ograniczała się tylko do rejestracji obrazu sprawa byłaby stosunkowo prosta. Fotografia jest jednak magicznym, by nie powiedzieć diabelskim środkiem naszego kontaktu z rzeczywistością. Diabelskość fotografii to grabieżcze opisywanie świata, który jest rezultatem kreacji Boga…. Czytaj więcej

Dusza Drzewa, 1997

Przed osiemnastoma laty kupiłam dom w Górach Sowich (Owl Mountains/Eule Gebirge) w uroczej miejscowości Michałkowa. Dom ten był onegdaj własnością rodziny Thal w Michelsdorf, ale poprzez koleje losu i historii, rodzina ta się rozpierzchła, aby dać… Czytaj więcej

Anatomia Pokoju, 1995

Fascynuje mnie przypominanie najwcześniejszego samoświadomego doznania w dzieciństwie. Im bardziej jestem starsza, powracają obrazy i wrażenia doznań z tak odległego czasu, że jawią się nieomal baśnią. Urodziłam się i dzieciństwo spędziłam w Starym Zamku w Żywcu…. Czytaj więcej

Teoria Głowy, 1991

1 Tajemnica sztuki bywa nam ujawniona za przyczyną Boga albo poprzez mozolną, wypalającą do cna pracę. Ta wszechogarniająca praca zaciera w wielu przypadkach granice między życiem a sztuką. Ten punkt widzenia pozwala na pełne pychy przekonanie,… Czytaj więcej

Luźna Przestrzeń, 1987

Refleksje, którymi pragnę się z państwem podzielić wynikają z moich własnych doświadczeń artystycznych, są więc siłą rzeczy subiektywne. Dotyczą one głębokich warstw procesu twórczego i są dla mnie rodzajem spowiedzi. Natalia LL W pracy artystycznej traktowanej… Czytaj więcej

Sztuka i Wolność, 1987

1. Sztuka jest poszukiwaniem wolności. Wolność jest celem samym w sobie, sztuka zaś cel ten realizuje. 2. Wolność i sztuka nie może zrealizować się w sytuacji zależności, podległości. Dlatego sztuka i wolność nie może znieść sytuacji… Czytaj więcej

Stany skupienia, 1980

Skupienie. Wyciszenie. Wewnętrzna niesprzeczność. Zharmonizowanie. Ukierunkowanie. Wyostrzenie uwagi wewnętrznej. Wyobcowanie z chaosu. Polaryzacja świadomości. Obserwacja i samoobserwacja. Zastanowienie. Zamyślenie. Myślenie niemyślenie. Niemyślenie mądre. Mądrość samoistna i spowolniona. Wyhamowanie. Skupienie. Ustawiczne kontakty ze światem, wynikające z egzystencjalnych… Czytaj więcej

Słowo o Ciele (ciało w słowie), 1980

Ogrom i bezmiar ciała człowieka był niezawodnym tematem filozofii, literatury i sztuki w okresach koniunktury gospodarczej i względnego spokoju społecznego. Sztuka antyczna a także renesansowa podniosła rangę (ważność) ciała na najwyższy poziom zwracając uwagę na piękno… Czytaj więcej

Punkty Podparcia, 1978-1979

Interpretacja działania A. Sens sztuki jawi się coraz wyraźniej jako działanie świadomościowe. Jej podmiotowy charakter (1) zapomniany w chwilach medialnych konwulsji potwierdza obecna praktyka artystyczna. W praktyce tej artysta pełni bowiem funkcje nie tylko kreacyjną, ale… Czytaj więcej

We śnie i na jawie. Śnienie, 1979

Rozpoczęte w 1978 roku Śnienie jest kontynuacją moich zainteresowań codziennością i trywialnością jako obszarem penetracji artystycznej. Postulowana wcześniej programowa sztuczność sztuki jawi się poprzez banalne i codzienne czynności, takie jak: jedzenie, siedzenie czy oddychanie. Śnienie jest… Czytaj więcej

Śnienie, 1978

Sztuka zracjonalizowana (głównie doświadczenia konceptualizmu) wprowadziła istotny moment refleksji metajęzykowej, potrzebnej dla uchwycenia problemów znaku i jego znaczenia. Refleksyjny charakter doświadczeń „wizualnych” traktowanych jako „możliwe do wyobrażenia” doprowadził do tego, że w istocie sztukę zapełniały mniej… Czytaj więcej

Hipoteza, 1977

Fotografia wydaje się być wysoce tajemniczą metodą formalizacji. Jej sens porównywalny jest do sensu języka, którego moc sprawczą (1) człowiek stwierdził kilka tysięcy lat temu (2). Język z jego abstrakcyjnymi modelami odpowiada strukturze ludzkiego mózgu, modelowy… Czytaj więcej

Rozwinięcie, 1976

Gdyby założyć idealny stan sztuki — artysta powinien być jednocześnie i nadawcą, i odbiorcą swojego dzieła. Co więcej, samo dzieło traci wtedy sens, gdyż przedmiotem sztuki byłyby refleksje, myśl — raz jako kreacyjna „możliwość”, raz jako… Czytaj więcej

Sztuka i Niesztuka, 1975

Gdyby formalizacja artystyczna była tożsama z rzeczywistością, możliwym byłoby zastosowanie aparatu naukowego do jej krytyki i wartościowania. Działania artystyczne, akcje a nawet klasyczne rzeczy (przedmioty sztuki) są jednak czymś odmiennym od przedmiotów, które w świecie rzeczywistym… Czytaj więcej

Język Wizualny, 1974

Gdyby sztuka była tożsama z życiem prawdopodobnie uległaby roztopieniu w codziennych czynnościach i zachowaniach. Rzeczywistość przedstawiana albo określana przez sztukę nie przystaje jednak, do obrazu jaki tworzy nam poznanie oparte na potocznych doświadczeniach. Niszczę i zwalczam… Czytaj więcej

Postawa transformująca, 1972

Jeszcze do niedawna w sztuce modnymi były stwierdzenia podkreślające unikalność, incydentalność i wyjątkowość dzieła artystycznego. Absurdalnie krańcowym przykładem takiego stanowiska było wyczekiwanie przez fotoreportera latami na jakieś niezwykłe, często makabryczne wydarzenie, którego rejestracja zapewniała rangę artystyczną… Czytaj więcej

od 2000

2000 Powstaje krótki tekst Natalii LL pt. Cielesność ciała. Narodziny według Ciała. Narodziny według Ducha. Jest on zapowiedzią serii prac pod tym tytułem opartych na inscenizowanych autoportretach artystki. Tekst ten w założeniach ideowych nawiązuje do wcześniejszych… Czytaj więcej

Lata 90-te

1990 „Podwójność to treść i obsesja wielkiego katalogu masek Natalii LL. Wyznacza pole jej refleksji autorskiej drążącej moment jedności, ale zawsze z punktu widzenia podwójności (…) Dualizm Natalia LL odczuwa jako głęboką ranę zadaną jaźni przez… Czytaj więcej

Lata 70-te

1970 Rok ten był przełomowy dla twórczości Natalii LL, ze względu na wyraźne wyartykułowanie własnej postawy artystycznej i ścisłych związków ze środowiskiem neoawangardy. W marcu wzięła udział w Sympozjum Plastycznym Wrocław ’70, gdzie wraz ze Zbigniewem… Czytaj więcej

Lata 60-te

W programie studiów (1957 – 1963) nauczanie fotografii traktowane było tylko jako pomocnicza metoda przy projektowaniu grafiki i szkła, jednak fotografia zainteresowała Natalię LL głębiej jako niezależna dziedzina twórczości, w której też zaczęła odnosić pierwsze większe… Czytaj więcej